Film o którym myślisz jeszcze długo po seansie i który z każdym dniem doceniasz bardziej.
Miałam momenty gęsiej skórki, miałam szklankę w oczach i mam nieustanny podziw dla Marcina Kowalczyka, Dawida Ogrodnika i Tomasza Schuchardta. Tak grać, żeby się zatracić, stać postacią. To jest aktorstwo.
PS znów wróciły do mnie dawne myśli - co takiego musi się wydarzyć, w głowie, w życiu, żeby tak prosto z okna...
0 komentarze:
Prześlij komentarz